“Sevgili Baba,
Seninle cezaevinde yaptığımız 20 dakikalık açık görüşümüz bana 2 dakika üzere geldi ve söyleyeceğim onlarca şey, maalesef boğazıma düğümlenip kaldı.
O nedenle Uğur ağabeyin köşesinden sana bu mektubu gönderiyorum.
Gerçi artık işin tabiatının bu olduğunu öğrendim. Zira bu birinci deneyimim değil biliyorsun. Bundan tam 10 yıl evvel, 2013 yılında, ben şimdi 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyken, sen Fetö’nün Ergenekon Davası kumpasıyla tutuklanmış ve Muğla Cezaevi’ne gönderilmiştin.
★★★
Şimdi 10 yıl sonra bir diğer kumpasla karşı karşıyayız. Ortadan geçen yıllarda hoş ülkemiz ne yazık ki bir adım olsun ileri gidememiş!.. Lakin sen çok uğraştın, aydınlık bir Türkiye için çok uğraş ettin… Bütün baskılara, tehditlere karşın gerçekleri cesurca anlattın. Halkımızın gerçekleri öğrenme hakkına, kozmik meslek prensipleri doğrultusunda hizmetten asla vazgeçmedin. Seninle gurur duyuyorum baba… Annem de gurur duyuyor, arkadaşların da, seni seven onlarca dostun ve izleyicin de öyle… Dayanışma ve takviye telefonları, iletileri o kadar fazla ki; herhalde hayatım boyunca bu kadar aranmamışımdır!..
★★★
Daha evvel yaşadığımız şiddetli süreçler tekrar bizi bekliyor lakin merak etme; ben o 20 yaşındaki genç çocuk değilim artık. Bu kadar yılda bana çok şey öğrettin. Ben zati senden öğrendim yüreği, dik durmayı, haksızlıklara karşı koşullar ne olursa olsun uğraş etmeyi… Bütün okul yaşantımda bana öğrettiklerini uygulamıştım ve artık de meslekte uygulayacağım.
Biliyorsun seni örnek aldığım için gazetecilik okudum ve bana gösterdiğin yolda prensipli bir gazeteci olmaya çalışıyorum. Elimden geleni yapacağıma ve özgürlüğüne kavuşana kadar işlere sahip çıkacağıma dair hiç kuşkun olmasın, için rahat olsun. Zaten içeride kalacağın mühletin çok fazla olmayacağına inanıyorum. Zira gerçekleri görme yetisine ve niteliğine sahip herkes, en başta da tarafsız hukukçular, senin hatasız olduğunu biliyor ve anlatıyorlar.
★★★
Şimdi bakıyorum da sanırım yalnızca hoş yazı yazmayı öğrenemedim. Sen ve annem üzere hoş bir yazım olmadığı için “yazma üzerine çalış” sıkıntının bana sık sık, hatta söylenirdin lakin baksana baba; ben Y nesliyim ve teknoloji çağındayız. Elle yazsam okuyamazdın bile yazdıklarımı, meğer “dijital” olarak okunaklı ve süratli yazabiliyorum.
★★★
Teknoloji demişken pazar günleri ekrana gelen “Bilim-Teknoloji Evreni” programıma da orta vermeden devam ettireceğim bu süreçte. Bundan kuşkun olmasın. Zira bana her vakit “Başarı disiplin, çok çalışma ve devamlılıktan gelir” kaygının. Aklımda babacığım söylediklerin, daima aklımda, şu sıralar bana verdiğin öğütlerin ve tekliflerin daha fazla dönüp duruyor zihnimde…
Bir de görüşmede söyleyecektim lakin infaz müdafaa vazifelisi “Süre bitti, hadi” deyince yarıda kaldı. Silivri çok rutubetli, toz, toprak aman dikkat et baba kendine. Daima gazetecilere derler ya; “Silivri soğuktur” diye, havalar çok soğumadan ben çıkacağına inanıyorum. Yalnızca biraz daha fazla dayanışma ve dayanağa gereksinimimiz var, bu siyasi kumpası ve haksızlığı bertaraf etmek için…
★★★
Son olarak… Daha evvelki tutsaklığında, haftalık telefon görüşmeleri sırasında 10 dakika dolduğunda telefon sınırı kesiliyordu ‘süre bitti’ diye. Bu kere, 10 dakikanın dolmasını beklemeden 9 buçuk üzere kapatalım, sonra kelamımız yarım kalınca 1 hafta boyunca beklemek zorunda kalıyoruz ve beşere çok dokunuyor o durum.
Benim için çok kıymetlisin baba, seni seven ve özgürlüğüne kavuşmanı bekleyen çok fazla insan var. Sen çıktığında bütün âlâ beşerler ve TELE1 seni bekliyor olacak.
Bertolt Brecht‘in dediği üzere “Mücadele edenler her vakit kazanamayabilir, lakin kazananlar daima gayret edenler olmuştur.”
Biz de seninle birlikte sonuna kadar çaba edeceğiz baba.
Çok çok sevgi ve sonsuz hürmetle,
Oğlun Alp”