Özcan Alper’in senaryosunu Murat Uyurkulak’la yazdığı “Karanlık Gece” vizyona girdi. Odağına linç kültürünü alan sinema, 59. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde En Uygun Senaryo ve En Yeterli Sinema Ödülü’nü kazandı.
Daha vizyona girmeden aylar evvel Özcan Alper’in lince uğramasıyla gündeme geldi “Karanlık Gece”. Evvel Murat Uyurkulak, 59. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde En Düzgün Senaryo Ödülü’nü aldıktan sonra mükafatı Cumartesi Anneleri’ne adadı. Daha sonra Alper, En Uygun Sinema Ödülü’nün akabinde yaptığı konuşmasında, “Bu güç senaryo sürecinde benimle çalışan Murat Uyurkulak’a teşekkür etmek istiyorum. Onun dışında tahminen daha aydınlık senaryolar yazacağımız, yalnızca birileri için değil herkes için eşit yurttaşlık, kimsenin ana lisan hakkı için hala konuşmak zorunda kalmadığı bir ülke diliyorum” diye konuştu. Boğaziçi Sinema Festivali’nde de “Karanlık Gece” ile En Uygun Direktör Ödülü’nü kazanan Alper, ödülünü Türk Tabipleri Birliği (TTB) Lideri Şebnem Korur Fincancı’ya ithaf ettiği için maksat gösterildi.
Filme gelecek olursak… “Karanlık Gece”, flash-back sahneleriyle ilerliyor ve orta ara izleyiciyi yaşananlardan 7 yıl öncesine götürüyor. Sinemanın başkarakteri olan İshak (Berkay Ateş), 7 yıl evvel modülü olduğu linç olayının akabinde yaşadığı kasabayı terk etmiş, kasabayla birlikte yaşadıklarını da geride bırakacağını düşünmüştür. Lakin ölmek üzere olan annesine veda etmek için kasabaya döndüğünde bir yandan çocukluk arkadaşları olan ve linç olayına sebep olan arkadaşlarıyla yüzleşir, bir yandan da suçluluk hissiyle çaba eder.
. Tabii ki burada kıyas yapmayacağız fakat 59. Antalya Sinema Festivali’nde birlikte yarıştığı, Emin Alper imzalı “Kurak Günler”le misal biçimde açılıyor ve ‘obrukları’ beyazperdeye taşıyor “Karanlık Gece”. Lakin girişi ve kimi tematik benzerliklerin yanı sıra iki sinema ortasında öykü anlatımı ve çekimler açısından hayli büyük farklar var.
“Karanlık Gece”, Özcan Alper’in birinci sineması “Sonbahar”daki misal temalar ve sahnelerle ilerliyor. Alper’in sinemalarında tabiatla kurulan münasebet “Karanlık Gece”de de ziyadesiyle mevcut. İshak karakteri de Türkiye sinemasında epeyce kullanılan bir tema olan kentten kasabaya dönüşü hakkıyla canlandırıyor. İshak, kentten kasabaya gelen Ali’nin ‘ortadan kaybolmasından’ beri 7 yıldır gelmediği kasabaya geliyor, annesiyle ilgileniyor. Sinemadaki ‘Yusuf’ ismiyle özdeşleşen ‘sorunlu erkek’ karakterlerin hakkını da veriyor İshak; uzaklara dalarak uzun uzun sigarasını içmeyi ihmal etmiyor.
Kentten kasabaya gelen Ali ise tabiata, canlılara karşı büyük bir sevgi besliyor. Ali’yi tahminen de politik bir yerde konumlandırmadan, Gezi’de tek bir ağaç için bile çaba eden gençlerden biri olarak düşünebiliriz. Evvel homofobi üzerinden baskı altına alınan daha sonra da rastgele bir yetkiye sahip olması önemsenmeyen Ali karakteri özelinde bakarsak, sinemada kentli ve taşralı ayrımı büyük sonlarla çiziliyor. Kentli ve kültürlü olduğu vurgulanan karakterin bilhassa ‘Kadıköylü’ olduğunu duymamız, biz-siz ayrımının vurgulanarak yapıldığını gösteriyor.
. “Karanlık Gece”, yaşananları izleyiciye dışarıdan bir göz olarak sunmuyor, bilakis tüm olanları cürümlünün gözünden, onun ‘dünyasına’ girerek aktarıyor. Burada yeterli senaryonun devreye girmesiyle ‘tamam bir şeyler yaptı ancak aslında güzel insan’ kıssası izletilmiyor seyirciye, karakterin fail olduğunun gerçeğinin değişmeyeceğini vurgulayarak gösteriyor sinema.
Filmin hazırlık sürecinde de bir psikiyatri profesörüyle suçluluk psikolojisini çalışmış takım. Sinema böylelikle hatalı psikolojisinin insanı esir alabileceğini sinematik bir lisanla de anlatıyor izleyiciye.
Alper ve Uyurkulak’ın memleket gerçeklerinden yola çıkarak yazdığı “Karanlık Gece”nin müddetinin biraz uzun olduğunu ve obruk sahneleri üzere kimi noktalarda tekrara düştüğünü de söylemek gerek. Oyunculuklara gelecek olursak… Berkay Ateş çok güzel bir iş çıkarmış, kendisine verilen rolün altından ustalıkla kalkıyor. Pınar Deniz’in ise role uyduğunu söylemek güç. Deniz, yazılan karakteri canlandırırken izleyiciye “köylü kızı”nı hissettiremiyor, yapay kalıyor. Ali’nin ortada bir görünen babası ve ablası da, kimi sahnede birdenbire gözüküp kaybolan baba karakteri üzere sinemada ortada bir yerde kalıyor. Bu nedenle Taner Birsel ve Sibel Kekilli’nin rolleri biraz askıda kalıyor.
. Özcan Alper’in sinemasını Kadıköy’de arkadaşlarıyla kartopu oynarken camına kartopu isabet eden esnaf tarafından bıçaklanarak öldürülen gazeteci Nuh Köklü’ye adadığını da belirtmeden geçmemek gerek. “Karanlık Gece”, ihtimamla yazılmış senaryosuyla izleyiciyi sıkmadan, bilhassa obruk sahneleriyle, yüksek temposuyla tansiyonu finale kadar epeyce kuvvetli devam ettiriyor.
Ne diyelim, gişesi bol, yaşadığımız tek ve son “Karanlık Gece” de bu olsun…